*Arının belasını çekmeyen bal yiyemez.

                *Arıyı duman, insanı iman yola getirir.

                *Arif isen bir gül yeter kokmağa, hoyrat isen gir bahçeye yıkmağa.

                *ARSIZA ÖĞÜT HAYRETMEZ.

                *Arif olan anlasın.

                *Arif olana bir söz yetişir.

                *Arife tarif ne lazım.

                *ARKADAN DÜŞMAN, YÜZE DOST.

                *Arkadaşını söyle, kim olduğunu bileyim.

                *Arkasından söyleyeceğini, yüzüne söylemeli.

,               *Arkasız olanın ayağına vurmuşlar, vay arkam demiş. Karnına vurmuşlar yine vay arkam demiş.

                *ARSIZ GÜÇLÜ OLUNCA, HAKLISI SUÇLU OLUR.

                *Arpa eken buğday biçmez.

                *Arpa unun yok ise, tatlı dilinde mi yok?

                *Arpa verilmeyen at, kamçı zoru ile yürümez.

                *ARPACIYA BORÇ EDEN, AHIRINI TEZ SATAR.

                *Arsıza yüze versen, astar da ister.

                *Arslan doğan, arslan ölür.

                 *Arslan kükrerse, atın ayağı kösteklenir.

                *ARSIZIN YÜZÜNE TÜKÜRMÜŞLER, “YAĞMUR YAĞIYOR” DEMİŞ.

                *Arslan mert olur, kaplan hilekar.

                *Arslan yatağında tilki nice kuyruk sallar.

                *Arslandan doğan arslan olur.

                *ARSLAN YATAĞINDAN BELLİDİR.

                 *Arslanla gezen taşa, kurtla gezen leşe konar.

                *Asıl azmaz, asılsızdan vefa gelmez.

                *Asılacak, suda boğulmaz.

                *Asılsız söz, sahibine yüz karası getirir.

                *Asi kuzuyu kurt yemez.

                *ASKER OCAĞI, MİLLET KUCAĞI.

                *Aslı ne ise nesli de odur.

                *Aslını saklayan haramzadedir.

                *AŞAĞIDA OTURMAZSAN, YUKARIDA DA YERİN YOKTUR.

                *Aşık, alemi kör, dört etrafını duvar sanır.

                *Aşık sazla, maşuk nazla.

                 *Aşıka Bağdat ırak değildir.

                 *Aşını, eşini, işini bil.

                 *Aşını verme, kaşığını ver.

                 *AŞİKAR DÜŞMAN, GİZLİ DOSTTAN YEĞDİR.

                 *Aşk ağlatır, dert söyletir.

                  *Aşk ateşten gömlektir.

                  *Aşk olmayınca meşk olmaz.

                  *AT ÖLÜR, İTLERE BAYRAM OLUR.

                  *At ağasına göre kişner.

                  *At binene, kürk giyene yakışır.

                  *AT BİNENİN, KILIÇ KUŞANANIN.

                  *At izi it izine karıştı.

                  *At koşmakla menzil alır

                  *AT ÖLÜR MEYDAN KALIR, YİĞİT ÖLÜR ŞAN KALIR.

                  *At ölür nalı kalır, insan ölür namı kalır.

                  *At teper, katır teper, ara yerde eşek ölür.

                  *At var meydan yok, meydan var at yok.

                  *AT YÜRÜMEKLE YOL ALIR, ZENGİN VERMEKLE ÜN ALIR.

                  *Ata da soy gerek, ite de.

                  *Ata dost gibi bakıp, düşman gibi binmelidir.

                  *ATA MALI MAL OLMAZ, KENDİN KAZANMAK GEREK.

                  *Atalar sözü, sözlerin özü.

                  *Atalar sözünü tutmayan, yabana atılır.

                  *Atasını tanımayan, Allah’ı tanımaz.

                  *ATEŞ ATEŞLE SÖNDÜRÜLMEZ.

                  *Ateş ile barut bir yerde durmaz.

                  *Ateş ile oyun olmaz.

                  *Ateş ile pamuk oyunu, terk etmektir kurda koyunu.

                  *ATEŞ DÜŞTÜĞÜ YERİ YAKAR.

                  *Ateş olmayan yerden duman çıkmaz.

                  *Ateş olsa cirmi kadar yer yakar.

                  *Ateşin dostluğu olmaz.

                  *Ateşten gömlek, demirden bağ.

                  *Ateşin oğlu kül olur.

                   KAYNAK: Türk Atasözleri ve Deyimleri, Milli Kütüphane Başkanlığı