Kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız. Kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz, gerisini karşı tarafa bırakırsınız...
Güveni geliştirmek yıllar alıyor, yıkmak bir dakika...
Hayatında nelere sahip olduğun değil, kiminle olduğun önemli…
İnsanların başına ne geldiği değil, o durumda ne yaptıkları önemli…
Bütün sevdiklerinle iyi ayrılman gerek, hangisi son görüşme olacak bilemiyorsun...
‘Bittim’, dediğin andan itibaren pilinin bitmesine daha çok var...
Sen tepkilerini kontrol edemezsen, tepkilerin hayatını kontrol eder..
Affetmeyi öğrenmek, deneyerek oluyor...
Ne kadar ilgi ve ihtimam gösterseniz, bazıları hiç karşılık vermiyor...
Düştüğün anda seni tekmeleyeceğini düşündüklerinden bazıları, kaldırmak için elini uzatır...
İki insan aynı şeye bakıp, tamamen farklı şeyler görebilir…
Anlatmak ve yazmak ruhu rahatlatır...
Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez. Gerçek aşkların da!..
Tecrübenin kaç yaş günü partisi yaşadığınızla ilgisi yok. Ne tür deneyimler yaşadığınızla var...
Aile hep insanın yanında olmuyor. Akrabanız olmayan insanlardan ilgi, sevgi ve güven öğrenebiliyorsunuz. Aile her zaman biyolojik değil...
Ne kadar yakın olursa olsunlar, en iyi arkadaşlar da ara sıra üzebilir. Onları affetmek gerekir...
Bazen başkalarını affetmek yetmiyor. Bazen insanın kendisini affedebilmesi gerekiyor...
Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın, dünya sizin için dönmesini durdurmuyor...
İki kişi münakaşa ediyorsa, bu birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmez. Etmemeleri de, sevdikleri anlamına gelmez...
Her problem kendi içinde bir fırsat saklar. Ve problem, fırsatın yanında cüce kalır...
Sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar sürüyor...! Ataol Behramoğlu
BEŞİKTEN, MEZARA KADAR, "ÖĞRENMEK" DEVAM EDİYOR...
GÜN GÜZELLİKLER GETİRSİN... HEPİMİZE...
