Üç gün önce, hafta tatili için gittiğim Cebeci’den dönerken, Kefken’e birkaç kilometre kala, beni sollayıp giden gençlerin kullandığı motosikletli gurup Kaynarca’da güzergah değiştirip yönünü Karasu istikametine, ben ise Adapazarı’na çevirmiştim…
Kısa süre sonra gazeteye gelince düştü acı haber, trafik kazası olmuş…
O neşeli gençler anlaşılan bir grup halinde Karadeniz kıyılarında yapılacak yolculuğun bir yeni hedefi için yola koyulmuşlardı…
Kim bilirdi onları kendi yollarında giderken karşı yönden gelen bir aracın takla atarak ölümlerine yol açacağını…
Hiç gitmez oldu gözümün önümden kıvrıla kıvrıla gidişleri…
Belli ki hepsi hayat doluydu…
Şimdi aileleri ne kadar acılı ve ne kadar üzgündür…
Bayram ve ertesinde, böyle sıcak günlerde meydana gelen kazalar nedeniyle nice ocaklar söndü…
Sen ne kadar dikkat edersen et, böyle elinde olmayan kazalar da geliyor ne yazık ki insanın başına…
Şimdi onlar da şairin dediği gibi, bir namazlık saltanat için konulacak musalla taşına…
İnsanların sonu böyle dramatik olunca, geliyor akla tedbirli olmak…
Ama bazen de tedbirlerin dahi önleyemediği kazalar yaşanabiliyor…
Ona da “Kader böyle imiş ne desek boş” demek kalıyor geride…
Tanımasak da işte böyle 10-20 dakikalık bir yol arkadaşlığımız oldu o motor konvoyundaki gençlerle…
Kaza kurbanlarına rahmet, ailelerine sabır ve başsağlığı diliyoruz…
