Ramazan ayı Müslümanlar için büyük bir fırsat... Yapacakları ibadetlerin kat ve kat sevapla kendilerine döneceği, günahlardan arınma ve paylaşmanın öneminin bir kez daha gün yüzüne çıktığı mübarek bir ay…
Oruçlar tutulur, zekat ve fitreler verilir, ibadetler fazlasıyla yapılmaya çalışılır; yaşlılar, çocuklar sevindirilir. Nefis terbiyesinin oruç sayesinde sağlıklı bir şekilde yapılması sağlanır.
İşte böyle bir ramazan gününde, Taha kardeşimden gelen telefonla iftar daveti aldım. Telefonda davetin detayları yoktu…
Sadece “Yusuf abi, İbrahim abi, sen ben Hendek’te bir iftar yapalım.” denmişti. Bir başka programım olmasına rağmen ayaklarım bu davete gitmek istedi. Ümit kardeşim beni arabasıyla alarak iftar yapacağımız yere götürdü.
Bir restoran değildi ama en güzel, en lüks restorandan daha sıcak ve samimi bir ortam vardı. Büyükşehir Belediye Başkanı Yusuf Alemdar ve İbrahim abinin de gelmesiyle eve girdik. Sofra kurulmuştu…
Dizi dizi pırlanta gibi dört kız evladı kapıda karşıladı bizleri. Kısa bir sohbet sonrası bir masada iftarımızı açmak için ezanın okunmasını bekledik. Evin hanımı ve beyi bütün misafirperverliğiyle kapılarını bizlere açtı.
Yusuf abimiz bizden daha hazırlıklıydı. Oyuncaklarıyla güzel kızların gönüllerini fethetti. Samimi bir sohbet sürerken evin en büyük kızının hafızlığın kıyısından nasıl döndüğü, son sınav aşamasında bazı anlaşmazlıklar sonucu belgesini alamadan ayrıldığını öğrenince herkesin içi burkuldu.
Yusuf başkan bu duruma da el atarak genç kızımıza olanaklar sağlayıp hafızlık belgesinin alınmasında destek sözünü vererek bir adım daha öne geçti.
Genç kızın gözlerinin içi gülmeye başlamıştı. O sırada gözüm diğer kardeşe takıldı. O kadar heyecanlı ve enerji dolu bakışlarının yanında olağanüstü bir özgüveni ile ‘Ben Cumhurbaşkanı olacağım’ dedi. Derslerin nasıl diye sorduğumda ‘Okul birincisiyim’ demez mi? Peki okulun evine yakın mı? diye sorulduğunda ise her gün yarım saat hızlı adımlarla yürüyerek okula gittiğini bizlere çok kibarca anlattı.
Hiç bir rahatsızlık duymuyordu ve şikayet etmiyordu bu durumdan. Böylesine başarılı ve hedefi yüksek olan kızımıza bizlerden önce yine Yusuf abimizden hamle geldi. ‘Olmaz öyle dedi ve okuluna servisle gideceksin artık’ dedi. İmkansızlıklar içinde 4 pırıl pırıl zeki ve çalışkan çocuk iftar sofrasında enerjileriyle içimizi ısıttılar. Evde herkesin yüzü gülmeye başladı.
Samimi bir o kadar da duygusal bir havada geçen iftar yemeği sonrası evde yatak ve ders yapacak masaları olmadığını da öğrendik. Alemdar başkan bu sefer İbrahim abiye dönerek ‘Bu iş sende’ dedi.
Dualar eşliğinde evden ayrılırken ramazan ayının en güzel ve en anlamlı iftar gecesinde olmanın huzuru ve mutluluğu içindeydim. Yusuf başkan ‘Haydi şu yaşlılarımızı da bir ziyaret edelim bir de onların hayır dualarını alalım’ dedi.
Soluğu Hendek Melek Nişancı Huzurevi’nde aldık. Yaşlılarımıza çiçekler verip ellerinden öptükten sonra hasbihalde bulunduk. O koca yüreklerinin sıcaklığı ile bizleri bağırlarına bastılar. Yine dualar eşliğinde ziyaretimizi tekrar görüşmek üzere sonlandırdık.
İşte böylesi güzel geceyi meğer Büyükşehir’in çelebi başkanı hemen hemen her gece başka bir eve konuk olarak yaşıyormuş. İhtiyaç sahiplerine ilaç oluyor ve dertlerine derman yüreklerine bir nebze de olsa umut ekiyormuş.
Bu güzel gecelerden birine ben de şahit oldum ki, iyi ki gitmişim. Ramazan ayının birlik beraberliğini, yardımlaşma ruhunu, bir elin verdiğini diğer elin görmemesi gerektiğini, zor şartlarda da olsa insanların umutlarını ve hedeflerini hiç kaybetmediklerini gözümle görüp yüreğimle hissettirdiği için başta Sakarya Büyükşehir Belediye Başkanı Yusuf Alemdar abime, Büyükşehir Sosyal Hizmetler Müdürü İbrahim İlkiz abime, Taha-İkbal-Ümit kardeşime ve Büyükşehir’in altın kızları ve ekibine çok teşekkür ediyorum.
Hayat paylaştıkça daha güzel…
Özellikle ramazan ayında paylaşmayı, çocuk ve yaşlıları sevindirmeyi unutmayalım. Sosyal belediyeciliği Serdivan’dan sonra Büyükşehir’de de en güzel haliyle sessiz sedasız sürdüren Başkan Alemdar ve ekibinden Allah razı olsun.
Başarılarınız daim, yolunuz açık olsun…
