Sayın Cumhurbaşkanım;
Benim adım Lütfi Salkım.
Gazetemizin küçük bir sütununda haftalık yazı yazmaktayım.
Bugün gazetemizin bir çalışanı “Siz deprem hakkında yazı yazmadınız.” dedi. Çok düşündüm ne yazayım diye…
İçimdeki yarayı yazayım dedim, size ulaşır mı bilemem…
Ulaşması ümidiyle yazdım... Cevaplarınızı bekliyorum.
Derdim şu; Yetim ve öksüz çocuklar.
Depremde ölenlere mülkün sahibinden rahmet, yaralılara acil şifalar dilerim.
Deprem dolayısı ile öksüz ve yetim kalan bu yavrularımızın muhtelif yurtlara dağıtıldığı haberini medyadan duydum.
Irak ve Suriye'den Avrupa’ya göç edenlerin çocuklarının büyük bir kısmının ailelerinden alınıp nerede yetiştirildiğini bilen yok. Korkum odur ki depremde öksüz ve yetim kalan, vebali hepimizin üstünde olan çocukların bir kısmının başına ayni olay gelmesin…
Bu çocukların muhtelif yurtlar yerine DEVLETİMİZİN kuracağı ve tek merkezden idare edilecek bir statü ile özel olarak eğitileceği bir konumda muhafaza edilerek eğitilmeleri... Devlet koruması altındaki ve 18 yaşını doldurmuş çocukların ne olabilecekleri malumunuzdur... Bu kurumda meslek sahibi olabilmeleri şarttır.
Bu konumda olanların da bir kanunla iyileştirilmesi hususunda yardımlarınız esastır…
Bir de deprem mağdurlarına yardımda şimdiye kadar Diyanet’in cemaatlerden toplanan paraların dışında, din görevlilerinin de yardım yapmasını bekliyoruz. Yarın mahşerde bu yavruların bizden davacı olmamaları için yazdım bu yazıyı.
Saygılarımla…
