Cumhuriyet İlkokulu bahçesinin tozlu topraklı, çakıllı zemininde, 1950 ve 1960’lı yılların sonuna doğru başlamıştı dostluğumuz, yalınayak top koşturduğumuz Ergün Sambay, soyadını hatırlamadığım Soner adlı mahalle arkadaşım ve dün toprağa verdiğimiz İbrahim Uluç ile…
Alınca vefat haberini, ne kadar üzüldüğümü anlatamam…
Kolay değil, o günleri, unutulmaz hatıraları bir kenara atmak…
Sevgili Kara İbo benim her zaman hayırla yad ettiğim, her gördüğümde o çocukluk günlerini hatırladığım, çok değerli bir mahalle ve futbolcu kardeşimdi…
Asla unutamam Cumhuriyet İlkokulunun bahçesinde yaşadığımız hatıraları…
Şehirden ayrı olduğum için, onu son yolculuğuna uğurlayamadım…
Son yıllarında Cebeci’de de görüşürdük…
Fakat bu sene onu Cebeci’de göremez olmuştuk…
Demek ki bilmediğim bir rahatsızlığı vardı…
Kısmet olmadı bu yıl birlikte zaman geçirmek…
Sakarya amatör futbolunda ve milli eğitim camiasında hayli saygın bir yeri vardı sevgili İbrahim’in…
Üzüntümün boyutu kelimelere sığmaz oldu…
Son yolculuğunda beraber olamamanın hüznü içerisindeyim…
Spora ve üstlendiği göreve aşık bir meşin top sevdalısı idi benim için sevgili İbo…
Vefatı bende derin üzüntü oluşturdu…
Hiç yanından ayırmadığı çileli eşine, evlatlarına, aile efradına ve öğrencilerine acılarını paylaşır yüce Allah’tan sabır; sevgili İboma da rahmet diliyorum…
Eğitim camiasının ve tüm sevenlerinin başı sağ olsun…
