Sevgi insanın kendi iradesiyle yaptığı bir eylemdir. Aşk ise kişinin iradesi dışında gelişir.
Sevmek, karşınızdaki insanda size dair bir şeyler bulmaktır. Bilinçlidir. Nedenleri vardır. Size kattıkları vardır. Size güzel gelen yanları, bedeninizi sakinleştiren, güvende hissettiren, ruhunuza iyi gelen parçaları vardır. Sevgi içinde iyilik ve merhamet barındırır. Bir insanı ancak tanıyarak sevebilirsiniz. Ya da sevmezsiniz. Birden sevgi duygusu gelişmez. Bu da sağlıklı olanıdır.
Aşk ani gelişir. Karşınızdaki insanın davranışlarından bağımsız gelişen bir eylemdir. Bir insana aşık olmak için onu tam anlamıyla tanımanız gerekmez. Karşınızdaki kişi dünyanın en kötü insanı olabilir, bir bağımlı, suça yatkın, sorumsuz, şiddet gösteren, ilgisiz, duygusuz biri de olabilir hiç mühim değil. Hatta size duyguları da olmayabilir.
Mesela kötü, insanlara zarar veren, size şiddet gösteren birine aşık olabilirsiniz ama onu sevemezsiniz. İnsan bir hırsıza da aşık olabilir veya bir katile fakat onu sevemez.
Aşk, kişinin çocukluğunda yaşadığı travmatik bir olaya yetişkinliğinde duyduğu çekimdir. Genelde insan anne veya babasının benzerine aşık olur. Aşkın enerjisi ve duygu yoğunluğu sevgiye göre daha fazladır. Tutkusu da… Aşkı sevgiden daha cazip kılan şey de budur, daha kıymetli kılan da…
İnsan aşık olacağı kişiyi seçemez. Bu yüzden de aşk çoğu zaman acı vericidir. Aşkın ömrü çok uzun süreli olmadığı için, aşık olduğunuzda yükselen hormonlarınız zamanla düşüşe geçtiğinde karşınızdaki insanı sevemeyebilirsiniz ve bu da ilişkinizden uzaklaşmanızı sağlar.
Aşk nefrete dönüşür, sevgi kolay kolay dönüşmez.
Aşk kişinin kendisiyle ilgili bir durumdur, sevgi ise karşınızdaki insanla ilgili bir durum.
Aşkı bulmak zordur, sevgiye rastlamak daha kolay…
Aşk şairlerin ekmeğidir, sevgi tüm evrenin…
Sevgilerimle…
