Adapazarı'nın yerlisi emekli bir arkadaş
şiir yazıp yollamış. Gündeme uygun
olduğu için köşemi ona ayırdım
***
ARİFİYE-PENDİK, GİTTİK GELDİK
Yıllardan 18'di günlerden cumartesi
Bir şeye karar verdi emekli ailesi
Trene binelim de İstanbul'a gidelim
Hem bir iki ziyaret hem de seyran edelim
***
Evde hazırlandılar taksiyi çağırdılar
Trene binmek için gar yoluna çıktılar
Istasyona varıp da taksiden ayrılınca
Elleri böğüründe apışıp da kaldılar
***
Ortada tren de yoktu Adaray da kalkmıştı
İstasyondan geriye tabelası kalmıştı
Hemen karşı tarafta bir yazıhane vardı
Ülkenin dört yanına otobüs yolluyordu
***
" nerde bu tren "diye etrafı dolandılar
Mithatpaşa-Arifiye gibi cevap aldılar
Atlayıp bir araca Mithatpaşaya varıp
Orda da bulmayınca öteye yollandılar
***
Otobüsler her onbeş dakikada bir kere
İstanbul'a yollanıp milleti taşıyordu
Tren bir kişiden sadece on lira alıyorken
Otobüsler adam başı 30'a gidiyordu
***
Derince,Yarımca,Tütünçiftlik, Hereke
Otobüsle giden için sadece hayal iken
Tren ile yola çıkan talihli vatandaşlar
Herbirinin garında inip ulaşıyordu
Pendik Kartal Maltepe Küçükyalı Erenköy
Otobüs yolcularına imkansız yerler idi
Bunlara gitmek için Hareme kadar gitmek
Veya otobanda inip perişan olmak var idi
***
İstanbul turu bitip vakit akşam olunca
Bizimkiler yeniden trene yönlendiler
Pendik'ten buraya kadar rahat geldiler
Ne yazık ki şehir merkezi değil Arifiye'de indiler
***
Merkez otobüs terminalinin hemen yanı başında
Koskoca bir otopark yeri düzenlenmişti
Otobüs yolcuları kendi araçlarıyla
Oraya kadar gidip park edebiliyordu
***
Istasyonlar civarında böyle otopark yoktu
Aracınla gidip de trene binemiyordun
Adaray da servisten kaldırılmış olunca
Otobüse tıkışıyor ya da taksi tutuyordun
***
Ailenin İstanbul gezisi böyle geçti
Otobüse 30'ar lira ödemediler
Devletin treniyle 10 liraya gittiler
Treni böyle zorlaştıranlara teessüf ettiler
