Fizan, Libya'nın üç eski bölgesinden biridir ve merkezi Sebha'dadır. Bu bölge, Libya'nın güneybatısında bulunur. Tarih boyunca Fizan, önemli bir yerleşim ve ticaret bölgesi olmuştur.
Romalılar döneminde "Phasania" olarak adlandırılan bölgenin adı bazı kaynaklarda "Fezzan" şeklinde geçmektedir. İlk olarak Fizan Kanim Sultanlığı'nın kurulduğu bölge daha sonra Mısırlılar'ın egemenliğine girmiştir.
Osmanlılar döneminde, 1551'de Trablusgarp'ın fethedilmesiyle Fizan da Osmanlı topraklarına katılmıştır. Bu dönemde Osmanlılar bölgedeki hakimiyetlerini güçlendirmiş ve Sahra ticaret yollarını denetimleri altına almışlardır. Ancak, 17. yüzyılda Trablusgarp vilayetinin merkezi yönetimle bağlarının gevşemesiyle Fizan'daki Osmanlı hakimiyeti zayıflamıştır.
II. Mahmud döneminde Osmanlı Devleti'nin uzak vilayetleri arasında yer alan Fizan, siyasi sürgün yeri olarak da kullanılmıştır. Osmanlılar, bölgedeki güçlü Senusilik hareketiyle iş birliği yaparak İtalyan sömürgecilerin Sahra çölünü ele geçirme girişimlerine karşı koymaya çalışmışlardır.
Ancak, I. Dünya Savaşı'nın ardından Osmanlı Devleti'nin yenilmesiyle Fizan, 1912 yılında İtalya'ya bırakılmıştır. İtalyan işgali altında Fizan'daki Türk subayları ve yerel kuvvetler direniş göstermişlerdir. Ancak, Osmanlı Devleti'nin imzaladığı Mondros Mütarekesi ile Fizan'ın da boşaltılması kararlaştırılmıştır.
Sonrasında, Fizan'daki Arap birliklerinin İtalyanlara karşı direnişi devam etmiş, ancak 1930'lara kadar sürmüştür. İtalyan ve Fransız işgallerinden sonra Trablusgarp, Fizan ve Sirenayka birleşerek Libya Birleşik Krallığı'nı oluşturmuşlardır.
Fizan, Türk kültüründe uzaklık ve ıssızlık sembolü olarak yer edinmiştir. Osmanlı döneminde, Fizan'a sürülmek deyimi padişah veya üst düzey yöneticilerin bir tehdit unsuru olarak kullandığı söylenir.
